ต้นชิงชัน

ชื่อทั่วไป - ชิงชัน

ชื่อสามัญ - Rosewood

ชื่อวิทยาศาสตร์ - Dalbergia oliveri Gamble & Prain

วงศ์ - LEGUMINOSAE

ชื่ออื่นๆ - ประดู่ชิงชัน ดูสะแดน

ถิ่นกำเนิด - ป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณทั่วไป ยกเว้นภาคใต้

ประเภท - ไม้ยืนต้น

รูปร่างลักษณะ - ไม้ต้น ผลัดใบ สูง 15 – 25 เมตร เปลือกสีน้ำตาลอมเทา ล่อนเป็นแว่น ๆ

- ใบ ประกอบแบบขนนก เรียงสลับ ใบย่อย 11 –17 ใบ เรียงสลับบนแกนกลาง แผ่นใบย่อยรูปรีแกมรูปไข่ปลายคี่ กว้าง 1 – 4 เซนติเมตรยาว 4 – 8 เซนติเมตร โคนและปลายมน ผิวใบด้านล่างสีจางกว่าด้านบน - ดอก เป็นดอกเล็ก สีขาวแกมม่วง ออกดอก มีนาคม – พฤษภาคม

- ผล เป็นฝักแบน ๆ รูปหอกหัวท้ายแหลม กว้าง 3 – 3.5 เซนติเมตร ยาว8 – 17 เซนติเมตร เมล็ด มี 3

- เมล็ด อยู่ในแต่ละฝักฝักแก่ พฤษภาคม – กันยายน

การขยายพันธ์ - ขยายพันธุ์ โดยการเพาะเมล็ด

สภาพที่เหมาะสม - ดินทุกชนิด เป็นไม้กลางแจ้ง ต้องการน้ำปานกลาง ขึ้นอยู่ตามป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณทั่วไป เว้นภาคใต้ สูงจากระดับน้ำทะเล 100 – 500เมตร

ประโยชน์ - เนื้อไม้ แข็ง เหนียว มีความทนทานมาก ใช้ทำเครื่องเรือน ส่วนประกอบเกวียน พานท้ายปืน เครื่องดนตรี เช่น ขลุ่ย ซอ จะเข้ ลูกระนาด กลอง

โทน รำมะนา กรับ ขาฆ้องวง