ต้นพะยูง

ชื่อทั่วไป - พะยูง

ชื่อสามัญ - Siamese Rosewood

ชื่อวิทยาศาสตร์ - Dalbergia cochinchinensis Pierre

วงศ์ - DIPTEROCARPACEAE

ชื่ออื่นๆ - ขะยุง แดงจีน ประดู่เสน,กระยง กระยูง , ประดู่ตม , ประดู่ลาย , พะยูง-ไหม

ถิ่นกำเนิด - ป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณชื้น ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก

ประเภท - ไม้ยืนต้น

รูปร่างลักษณะ - ไม้ต้น ผลัดใบ สูง 15 – 25 เมตร เปลือกสีเทาเรียบ เรือนยอดทรงกลมหรือรูปไข่

- ใบ ประกอบแบบขนนก ปลายคี่ เรียงสลับ ใบย่อยเรียงสบับบนแกนกลาง7 – 9 ใบ กว้าง 3 – 4 เซนติเมตร ยาว 4 – 7 เซนติเมตร ปลายแหลมโคนสอบ ด้านบนสีเขียวเข้ม ด้านล่างสีจาง

- ดอก เล็ก สีขาว กลิ่นหอมอ่อน ออกเป็นช่อตามง่ามใบและตามปลายกิ่ง

ออกดอก พฤษภาคม – กรกฏาคม ฝักแก่ กรกฏาคม – กันยายน

- ผล เป็นฝัก รูปขอบขนานแบน บาง กว้าง 1.2 เซนติเมตร ยาว 4 – 6เซนติเมตร เมล็ด มี 1 – 4 เมล็ดเมล็ดรูปไตสีน้ำตาลเข้ม

การขยายพันธ์ - ขยายพันธุ์ โดยการเพาะเมล็ด

สภาพที่เหมาะสม - ดินทุกชนิด ทนแล้ง ขึ้นได้ในป่าดิบแล้งและป่าเบญจพรรณชื้นทั่ว ๆ ไปโดยเฉพาะทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคตะวันออก

ประโยชน์ - เนื้อไม้ละเอียด แข็งแรง ทน ขัดและชักเงาได้ดี ใช้ทำเครื่องเรือน เกวียน

เครื่องกลึง แกะสลัก ทำเครื่องดนตรี เช่น ซอ ขลุ่ย ลูกระนาด